ในเริ่มต้นของการทำสมาธิเราก็นึกพุทโธ
การนึกพุทโธนั้นเรียกว่าคำบริกรรม
คำบริกรรมนั้นมันต้องเกิดจากสติ
ถ้าไม่มีสติแล้วนี่เราจะไม่มีการบริกรรมได้ เราก็เลอะเลือนไปหรือว่าเลื่อนลอย อย่างนี้

แต่ถ้าเราบริกรรมพุทโธเข้าเมื่อไหร่นี่สติก็เริ่มเกิดขึ้น ก็เรียกว่าเริ่มอบรมสติของเราได้

คนที่ไม่ได้ทำสมาธินั้นก็ไม่มีคำบริกรรม แล้วก็ไม่มีเวลาที่จะสอบสวนหรือว่าอบรมสติอันนี้ให้มันมีความแก่กล้ายิ่งขึ้น
ก็ต้องปล่อยไปตามเลย เลยตามเลย สติมันก็ริบหรี่

สตินี่มันเหมือนกันกับเงิน
เราเปรียบง่าย ๆ ก็เหมือนกับเงินที่เรามีอยู่นี่ เราจะมี ๕๐ สตางค์ก็ถือว่าเป็นเงิน
เรามีอยู่ ๑ บาทก็ถือว่าเป็นเงิน
เรามีอยู่ ๑ พัน ๑ หมื่นก็ถือว่าเป็นเงิน
เรามี ๑ แสน ๑ ล้านก็ถือว่าเป็นเงิน
เรามี ๑๐ ล้าน ๑๐๐ ล้านก็ถือว่าเป็นเงิน

อันนี้เมื่อเรามีอยู่เพียง ๕๐ สตางค์มันก็ใช้ได้ไม่เท่าไหร่
มีอยู่ ๙ บาท ๒๐ บาทมันก็ใช้ได้ไม่เท่าไหร่
มีอยู่ ๑๐๐ บาท ๑,๐๐๐ บาทมันก็ใช้ได้ไม่เท่าไหร่
แต่ถ้าหากว่ามีอยู่เป็นล้าน หลายล้าน หลายร้อยล้านมันก็ใช้ได้มากขึ้น อย่างนี้

ก็เปรียบเหมือนกับว่าสตินี่จำเป็นที่จะต้องมีการสะสม เหมือนกันกับการสะสมเงินนี่

เราก็มีการค้าบ้าง มีการทำไร่ไถนาบ้าง มีการรับราชการบ้าง
อะไรทั้งหลายเหล่านี้ก็ล้วนแล้วแต่เป็นทางที่เราจะหาเงินขึ้นมาได้สะสม

เหมือนกันกับสติของเรานี่ เราจะปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้ต่อไป หรือเราจะสะสมมากขึ้น

ถ้าเราต้องการสะสมมากขึ้นนี่เราต้องใช้คำบริกรรม
คำบริกรรมนี้เป็นการเริ่มต้นของการทำสมาธิ
จะบริกรรมพุทโธ จะบริกรรมธัมโม จะบริกรรมสังโฆ จะบริกรรมอัฐิ จะบริกรรมอรหัง อะไรก็สุดแล้วแต่ ขอให้ได้รับการบริกรรมขึ้นมา
เมื่อรับการบริกรรมขึ้นมาแล้วนี่ก็จะเริ่มสะสม

เราเริ่มสะสมสติ สติจะถูกสะสม
เพราะว่าเมื่อสติถูกสะสมแล้วนี่ ในเมื่อเราสะสมแล้วเราก็ต้องใช้ไป
อย่างทุกวันนี้เราจะไปทำการทำงานอะไรต่าง ๆ นี้เราก็ต้องใช้สติของเรา เรียกว่าใช้มากน่ะ ใช้ไปมันก็หมดไป ใช้ไปก็หมดไป ก็จำเป็นต้องทำขึ้นมาใหม่

เหมือนกันกับเราเก็บเงินมาได้เราก็ต้องใช้ไป
เมื่อมันเหลือใช้เราก็ต้องเก็บไว้ ถ้ามันไม่เหลือใช้เราก็ต้องหามาใหม่ ก็เก็บต่อไป

เหมือนกันกับเราจะอบรมสติของเราอย่างนี้ เราก็จำเป็นต้องหาวิธีการทำให้มีสติขึ้นมาไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง
แต่ในทางที่ถูกต้องแล้วก็คือการบริกรรม

เราจะมีเวลาซัก ๕ นาทีมั้ย เราจะมีเวลาซักไม่กี่นาทีเราก็ทำได้
แต่ละวันเราจะมีการบริกรรม
เมื่อเวลาเราว่างขึ้นมาแล้วเราก็บริกรรมอันนี้ขึ้นมา ก็เท่ากับว่าเราอบรมสติขึ้น

จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ ๒ หน้าที่ ๓๐๘
พระธรรมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน

๖๑.๐๒.๐๘