คนเรานี่เราต้องแน่ใจว่ามันไม่ได้อยู่ค้ำฟ้าได้ มันก็จะต้องตายไม่วันใดก็วันหนึ่ง

เมื่อวันนั้นมาถึงแล้วเราจะทำยังไง

ถ้าหากว่าเราทำสมาธิกักตุนไว้ สมมุติว่าเราทำวิทิสาสมาธิมาเป็นร้อย ๆ ชั่วโมง ทำอาจาริยสาสมาธิมาเป็นร้อย ๆ ชั่วโมง
สมาธิเหล่านั้นมันจะรวมตัวอยู่ที่ใจ เขาเรียกว่าสะสมไว้ที่ใจของเรา ไม่ได้เสียหายไปไหน มันจะอยู่ของมันอย่างนั้นโดยปรกติ
แล้วเมื่อเวลาที่เราจะต้องตายคือหมายความว่าถึงวันที่เราจะต้องสิ้นชีวิตแล้ว
สมาธิทั้งหมดที่เราทำนั้นมันจะมารวมตัวชั่ววินาที วินาทีต่อวินาทีมันจะมารวมตัวกันเกลี้ยง
สมมุติว่าทำกี่ร้อยครั้งก็ดี มันก็จะไปรวมตัวกันในขณะที่เราจะสิ้นชีวิต มันจะมารวมตัวกันโดยฉับพลัน
เพื่อที่จะป้องกันไม่ให้จิตวิญญาณดวงนี้ต้องไปสู่นรกหรือไปสู่อบาย สามารถที่จะกลับมาเกิดเป็นมนุษย์เป็นผู้บริสุทธิ์แล้วก็เป็นผู้มีศีลธรรม ตลอดจนกระทั่งเกิดเป็นเทพต่าง ๆ เหล่านี้ก็ล้วนแล้วแต่ไปจากเรื่องของสมาธิทั้งนั้น

ท่านทั้งหลายแม้ว่าท่านจะเรียนสมาธิจบไปแล้วท่านก็ยังจะทำวิทิสาได้อยู่ เราไม่ได้ทำ ๓๐ นาทีเราก็ทำ ๕ นาที ๕ นาทีก็มีคุณค่าเหลือหลาย

เพราะฉะนั้นองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงตรัสว่า “อธิจิตเต จะ อาโยโค เอตัง พุทธานะสาสะนัง”
ท่านทั้งหลายทำสมาธิให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป นั่นแหละคือคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า

จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ ๔ หน้าที่ ๑๘๕
พระธรรมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน
สุขาปฏิปทาขิปปาภิญญา

๖๐.๐๘.๑๕