บุญกลายเป็นวาสนาก่อน พอเป็นบุญแล้วก็วาสนา วาสนาจะไปได้แค่ไหนก็แล้วแต่บุญ

เป็นวาสนาแล้วก็มาเป็นบารมีสุดท้าย

บารมีแปลว่า เราเป็นที่พึ่งพาอาศัยให้แก่ลูกหลานได้ พึ่งพาอาศัยให้แก่เพื่อนบ้านได้ พึ่งพาอาศัยให้แก่คนอื่นได้ อันนี้เขาเรียกว่าบารมี

บุญ วาสนา บารมี แตกต่างกันเพราะอะไร
เพราะเราทำมาแต่อดีตชาติ น้อยบ้างมากบ้าง
กัมมัง สัตเตวิ ภะชะติ ยะทิทัง หีนัปปะณีตะตายะ
กรรมนี้จะแยก เราทำดีมาเยอะ มันก็ได้ผล ทำให้วาสนาใหญ่ขึ้น ทำให้บารมีใหญ่ขึ้น

ทำให้บารมีใหญ่ขึ้น มันก็มาจากบุญกุศลที่เราได้สะสมไว้แล้ว ทำอย่างไรก็ได้มาอย่างนั้น

เราจะมองเห็นว่าลูกก็ดี หลานเราก็ดี ได้สร้างบุญกุศลมาแล้วก็เป็นหน้าเป็นตา มีความสง่าราศรี

เพราะฉะนั้น เมื่อเราสร้างความดี แล้วความดีก็จะรวมตัวกัน เพื่อให้ตัวของเรานี่กลายเป็นวาสนา
วาสนาก็หมายความว่า ได้เป็นนายร้อย นายพัน นายพล เศรษฐี เป็นคนมีฐานะ อะไรต่าง ๆ เหล่านี้ เรียกว่า วาสนา
พอวาสนามากเข้า ๆ ก็เลยเป็นบารมี บารมีก็เป็นเกราะที่พึ่ง

จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ ๙ /ธรรมะฟ้าสาง หน้าที่ ๓๙
พระธรรมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน
๖๑.๐๕.๒๘