ธรรมะอยู่ที่ใจใครจะเอาออกมาใช้ได้มากน้อยสุดแล้วแต่ปัญญา

ถ้าใครมีปัญญามาก เขาก็เอาของที่เป็นประโยชน์ของใจนี่เอาออกมาใช้ ได้ประโยชน์
ถ้าหากขาดสติ ขาดปัญญา ถึงแม้ว่าใจเราจะมีปัญญาเยอะแยะ แต่เราก็เอาออกมาใช้ไม่ได้

ทางที่จะให้ปัญญานี่เอาออกมาใช้ได้ มันก็มีทางเดียวคือสมาธิ

เพราะว่าสมาธินี่มันเป็นหน่วยงานที่จะสร้างสมรรถภาพต่าง ๆ

สตินี่ถ้าไม่มีสมาธิก็เกิดขึ้นไม่ได้
มีสมาธิถ้าหากว่าสมาธิอ่อนแอ สติก็อ่อนแอตามไปด้วย
ถ้าหากว่าสมาธิเข้มแข็ง สติก็เข้มแข็งตามไปด้วย

ตัวสมาธินี่เป็นตัวทำความสะอาด ที่มันไม่เห็นปัญญาที่มันไม่เกิด มันเพราะมันเป็นมันมีอารมณ์ อารมณ์ที่คิด ที่นึกคิดนี่แหละ เขาเรียกว่า ตัวที่ทำให้ปัญญาเลอะเลือน

แต่ขณะเดียวกัน ถ้าหากว่ามีสติแล้ว อารมณ์ก็กลายเป็นสติและปัญญา

เหมือนกันกับตัวหนังสือ ในเมื่อเราอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ เราก็ไม่ได้รับประโยชน์อะไจากหนังสือ
แต่ถ้าเราอ่านออกเขียนได้ ก็คนคนเดียวกัน ถ้าเกิดไปอ่านออดเขียนได้มันก็ได้รับประโยชน์จากตัวหนังสือเยอะ

จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ ๙ หน้าที่ ๖๕
พระธรรมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน
๖๑.๐๕.๑๔