เราเป็นมนุษย์กันมาอย่างนี้ ถ้าหากว่าเราคิดให้ดีแล้วนี่ถ้าเราสามารถสร้างความดีให้แก่เราได้นี่ ชีวิตก็กลายเป็นของที่มีค่า

ชีวิตของคนเรานี่เปรียบเหมือนกับผ้าขาว

เมื่อเกิดขึ้นมาแล้วนี่เปรียบเหมือนกับผ้าขาว
ทีนี้ผ้าขาวนี่จะเอาสีอะไรป้าย
เอาสีดำป้ายมันก็กลายเป็นบาป
เอาสีขาวป้ายมันก็กลายเป็นบุญ อย่างนี้เป็นต้น

การที่เรามีชีวิตอยู่นี่มันเป็นของยากลำบากมหาศาล
เพราะอะไร

เพราะว่าชีวิตของคนเรานี่มันมีอยู่นิดเดียว อยู่ที่ลมหายใจ
ถ้าลมหายใจหมดเมื่อไหร่ร่างกายนี้ก็หมดความหมายทันที
แต่เรายังหายใจอยู่นี่เราก็ถือว่าเรามีความหมาย
เมื่อลมหายใจของเราหมดแล้วนี่ถึงเราจะมีทรัพย์ร้อยล้าน พันล้าน หมื่นล้าน แสนล้าน มันก็ไม่มีความหมายกับเรา

เพราะฉะนั้นชีวิตของคนเรานี้มันจึงมีอยู่แค่ว่าลมหายใจนี้เท่านั้นเอง
มันจะดีหรือจะชั่วอยู่ที่คุณธรรม
เมื่อเราสามารถสร้างคุณธรรมให้เกิดขึ้นแก่ตัวเราแล้วนี่ ลมหายใจของเราที่หายใจอยู่นี่มันจะมีความหมายอย่างมากที่สุด
เพราะอะไร

เพราะว่าคุณธรรมนี่เป็นสิ่งที่ทำให้เกิดศักยภาพ หรือเกิดอิทธิพล หรือเกิดความดีงาม หรือเกิดสิ่งที่เรียกว่าของศักดิ์สิทธิ์
เพราะอะไร

เพราะว่าเมื่อเราสร้างคุณธรรมขึ้นมาแล้วนี่คุณธรรมนี้นอกเหนือจากว่าจะเป็นประโยชน์แก่ตัวของเราอย่างมหาศาลแล้ว ยังเป็นที่น่าเคารพบูชาแก่บุคคลผู้อื่นต่อไปด้วย

จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ ๒ หน้าที่ ๓๙๑
พระธรรมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน

๖๑.๐๒.๒๘