คนเราทุกคนนี้ถ้าหากว่าเราสร้างความดีให้จารึกไว้ในแผ่นดิน หมายความว่าเราสร้างความดีต่าง ๆ เอาไว้นี่มันจะเป็นสิ่งที่ทำให้เกิดเกียรติภูมิ เกิดความมีกำไรของชีวิตเป็นอย่างยิ่ง
เพราะว่าชีวิตของเรานี่คือการต่อสู้

เราต่อสู้ด้วยความมีกำไรก็คือการทำความดี การสร้างบุญ สร้างกุศลต่าง ๆ
ทานมัย บุญสำเร็จด้วยการให้ทาน
ศีลมัย บุญสำเร็จด้วยการรักษาศีล
ภาวนามัย บุญสำเร็จด้วยการภาวนา
การช่วยเหลือคนอื่น การแนะนำคนอื่นต่าง ๆ เหล่านี้เขาเรียกว่าการทำความดี ทำบุญ มีเมตตาต่อกัน มีความสามัคคี มีจิตใจที่ไม่อาฆาตพยาบาทจองเวรอะไรต่าง ๆ เหล่านี้ เขาเรียกว่าเป็นการทำบุญ

การทำบุญอย่างที่ท่านทั้งหลายพากันมาฝึกสมาธิ ได้นั่งสมาธิ นั่งสมาธิทีหนึ่งก็ได้บุญ ถ้าจะนับแล้วก็เท่ากับกฐินตั้ง ๑๐ กองอะไรอย่างนี้เป็นต้น

บุญเหล่านี้พระพุทธเจ้าก็ตรัสไว้ว่า “ปุญญานิ ปรโล กัสมิง ปติฏฐา โหนติ ปาณินัง”
บุญเท่านั้นจะเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งโลกนี้และโลกหน้า
เป็นที่พึ่งได้ ตายไปเราก็ไม่ต้องไปนรก นรกก็ปิดได้ แล้วก็สามารถไปสวรรค์ได้ กลับคืนมาเป็นมนุษย์อายุก็ยืนยาว มีชีวิตที่ราบรื่น มีความปรกติ อย่างนี้เกิดขึ้นจากบุญ

เพราะฉะนั้นเราจะต้องคิดดูในตัวของเราว่าเราจะเอากำไรหรือเราจะขาดทุนในการที่เราต่อสู้
แล้วชีวิตที่เราต่อสู้ทำไมถึงเรียกว่าชีวิตคือการต่อสู้
เพราะว่าเราต้องต่อสู้หายใจทุกวินาที
หมดลมหายใจเมื่อไรก็เรียกว่าตายแล้ว
แต่ถ้าหากว่ามีลมหายใจอยู่ก็ยังถือว่ามีชีวิตเรียกว่าต่อสู้

แล้วเราต่อสู้มานี่ต่อสู้เพื่ออะไร
เราลองถามตัวเราเองซิว่าเราต่อสู้เพื่ออะไรนี่

เมื่อเราถามตัวเราแล้วเราก็จะรู้ว่าเราจะต่อสู้เพื่อเราจะไปสวรรค์ เราต่อสู้เพื่อจะกลับมาเป็นมนุษย์อีก มีความสมบูรณ์ เป็นมนุษย์สมบัติ สวรรค์สมบัติ นิพพานสมบัติ อย่างนี้เป็นต้น

จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ ๒ หน้าที่ ๒๒๒
พระธรรมมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน

๖๑.๐๑.๒๓