ชีวิตของคนเรานี่มันเป็นของสำคัญ ชีวิตของคนเรานี้ไม่ใช่เป็นของธรรมดา เป็นสิ่งที่มีค่ามาก

ชีวิตแต่ละชีวิตนี้เรียกว่าเป็นสิ่งที่มีค่ามากมาย เราไม่ควรดูถูกซึ่งกันและกัน ต่างคนต่างพากันเป็นเพื่อนมนุษย์ เขาเรียกว่า “สัพเพ สัตตา” อันว่าสัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น
“สุขิตา โหนตุ” จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด
“สัพเพ สัตตา” อันว่าสัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น
“อะเวรา โหนตุ” จงอย่าได้มีกรรมเวรต่อกันและกันเลย
“สัพเพ สัตตา” อันว่าสัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันหมดทั้งสิ้น
“สัพพะทุกขา ปะมุญจันตุ” ขอให้พ้นทุกข์ทั้งปวงเถิด

ค่าของชีวิตนี้นับประมาณไม่ถ้วน
ทีนี้เมื่อค่าของชีวิตนับประมาณไม่ถ้วนนี้เราก็ต้องถือว่าเราก็จะต้องรักตัวเรา ก็หมายความถึงรักใจของเรานี่เรียกว่ารักตัวเรา

คำว่ารักตัวเรานี้เราจะต้องทำความดีให้แก่ตัวของเราคือใจ
เรารักเพราะว่าเป็นสิ่งที่มีค่าหาประมาณมิได้
เราก็ทำสิ่งที่มีค่านี้ให้คงค่าต่อไป แล้วค่าของชีวิตนี้ของมนุษย์นี่เมื่อมีค่ามากแล้ว มนุษย์นี่สามารถพัฒนาตัวของเราเองนี่ให้ก้าวหน้าต่อไปได้ พัฒนาได้ ไม่เหมือนกับสัตว์

ทำไมมนุษย์นี่ถึงได้พัฒนาขึ้นมาได้
เพราะสมองของมนุษย์นี่เรียกว่ามีค่ายอดเยี่ยมที่สุด
สัตว์จะไปมีวิชาความรู้ มีสมองที่ดีเช่นมนุษย์เป็นไปไม่ได้

เพราะฉะนั้นมนุษย์จึงมีค่าที่สุด แต่ว่าในทางที่อวิชชาหรือสิ่งที่ความไม่รู้ได้มาครอบงำพวกเรา เลยมาคิดว่าชีวิตของเรามันก็ยังงั้น ๆ แหละ เกิดมาก็อย่างงั้น ๆ แหละ
กินเหล้าเมาสุรายาเสพติดกันไปตามเรื่อง ในที่สุดก็ทำลายค่า
มนุษย์ได้ทำลายค่าตัวเองไม่รักตัวเอง
เมื่อทำลายแล้วมันเกิดอะไรขึ้น มันก็เกิดสารพัด สรรพสิ่งทั้งปวงก็ทำให้ชีวิตอันนี้ไร้ค่า
เขาเรียกว่าทำค่านั้นให้ตกไป

แต่ในขณะตรงกันข้ามถ้าหากว่าพวกเราได้พัฒนากันขึ้นด้วยการที่พระพุทธเจ้าแนะนำให้
ให้พวกเรานี้สามารถพัฒนาตัวเราด้วยการทำสมาธิ
ศีล สมาธิ ปัญญา จึงเป็นหลักคำสอนของพระพุทธเจ้าที่จะสามารถเป็นเรือหรือพาหนะที่จะนำเราไปสู่จุดหมายปลายทางที่เราต้องการ

จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ ๒ หน้าที่ ๑๖๘
พระธรรมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน

๖๑.๐๑.๑๔