สมองของเราน่ะ ทำงานมานานหนักหนา มีเวลาพักผ่อนบ้าง ก็จะทำให้เรานี่มีสมองดีไปตลอดอายุขัย

ถ้าเราไม่รู้จักพักผ่อนนี่ไปตอนท้าย ชีวิตมันจะหลงลืม
เพราะอะไร เพราะว่าใช้สมองใช้งานมากไป

ทีนี้การพักผ่อนสมองนี่มันไม่เหมือนกับการพักผ่อนส่วนอื่นของร่างกาย
เพราะว่าสมองมันจะทำงานของมันอยู่ตลอด ไม่ว่าเราจะนอน ไม่ว่าเราจะเข้าป่า ไม่ว่าเราจะไปในเมือง ไม่ว่าเราจะไปอยู่ต่างประเทศ อยู่ในประเทศ อยู่ในบ้าน นอกบ้าน สมองมันจะตามไปทำงานอยู่ตลอด

เพราะฉะนั้นการหยุดสมองนี่จึงเป็นการยาก

แต่ในขณะเดียวกันนี้พระพุทธเจ้าที่พระองค์ได้ทรงแสดงมรรค ๘ ข้อสัมมาสมาธิ
สมาธินั้นเป็นเครื่องที่จะทำให้เกิดการพักผ่อนขึ้นมาในสมองของเรานี่

การพักผ่อนของสมองนั้นอยู่ที่อารมณ์ อารมณ์มันหมักหมมอยู่ที่จิตใจนี่บางทีมันก็ถอนไม่ออก
เมื่อถอนไม่ออกแล้วอารมณ์นอกก็แทรกเข้ามา ให้หยุดมันก็หยุดไม่ได้
ทำยังไงมันก็ไม่หยุดเพราะมันจะคิด มันก็เกิดอันตราย

เพราะฉะนั้นพอเวลาที่เราทำสมาธินี่มันจะลดระดับอารมณ์ อารมณ์มันมากมายแต่เราลดเหลือหนึ่ง
หมายความว่าอารมณ์หมื่นหนึ่งนี่ลดเหลือหนึ่ง หนึ่งต่อหมื่นก็หมายความว่าหนึ่งต่อหมื่นเท่า มันจะเบาแค่ไหน เบาเหลือหลาย

เราไม่ต้องอะไรนี่เพียงแต่ว่าเรานึกพุทโธ
การทำสมาธินี้ต้องการความเป็นหนึ่งของใจ
ความเป็นหนึ่งของใจเรียกว่าเอกัคคตารมณ์ มีอารมณ์เหมือนกันแต่มันมีอันเดียว

แต่ก่อนมันมีพันมีหมื่น ทีนี้เวลานี้เรามีอันเดียวก็เพราะจิตเป็นสมาธิ
เพราะฉะนั้นสมองก็ได้รับการพักผ่อน

จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ ๒ หน้าที่ ๑๖๔
พระธรรมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน

๖๑.๐๑.๑๒