เราเกิดมาทำไม

คำตอบก็คือเกิดมาเพื่อสร้างความดี

เราได้ร่างกายและจิตใจมานี้เป็นของประเสริฐ
ของประเสริฐที่เราได้อยู่นี่เราไปทอดทิ้งซะมันก็กลายเป็นของที่เลว ถ้าหากว่ากลายเป็นของที่เลวเมื่อไหร่ก็ผิด
ถ้าหากว่าทำร่างกายและจิตใจของเรานี้ให้เกิดคุณธรรมความดีต่าง ๆ แล้วก็ถือว่าถูก

ใจของเรานั้นมันมีควาสำคัญแต่เราไม่ได้เลี้ยง เราปล่อยปะละเลย ก็เลยเลี้ยงใจไม่เป็น

อาหารของใจคือพลังจิต พลังจิตเป็นอาหารของใจ

พลังจิตนั้นเกิดขึ้นมาได้อย่างไร
พลังจิตเกิดขึ้นมาได้ทางเดียวคือสมาธิ
เมื่อสมาธิที่จะเป็นขึ้นมาได้ก็ต้องอาศัยใจเป็นหนึ่ง
ใจจะเป็นหนึ่งได้ก็ต้องอาศัยคำบริกรรม
พระท่านก็สอนว่านั่งสมาธิต้องทำอย่างนี้ บริกรรมอย่างนี้ ไม่ใช่ว่าเรานั่งสมาธิแล้วปล่อยทิ้งหรือว่าไม่มีประโยชน์อะไร
ความจริงแล้วมันมีประโยชน์มากมาย

จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ ๒ หน้าที่ ๒๖
พระธรรมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน
สุขาปฏิปทาขิปปาภิญญา

๖๐.๑๒.๐๔