ทางด้านจิตใจนั้นยังไม่มีใครพัฒนาให้มันกว้างขวางเหมือนกันกับเขาพัฒนาด้านวัตถุ

ด้านวัตถุนั้นแม้โรงเรียนอย่างเดียวเท่านั้นก็ไม่รู้กี่แสนล้าน
แล้วก็วิทยุ โทรทัศน์ก็ไม่รู้ว่ากี่แสนล้าน
อาวุธต่าง ๆ ก็ไม่รู้ว่ากี่แสนล้าน
อาหารตลอดจนกระทั่งสิ่งต่าง ๆ ที่เราใช้บริโภคอยู่ก็ล้วนแล้วแต่พัฒนาด้านวัตถุมา

ทีนี้ทางด้านจิตใจนั้นยังมีน้อยมาก ลงทุนยังไม่ถึงแสนล้าน หรือว่ายังน้อย เรียกว่ายังน้อยมาก

เมื่อเป็นเช่นนั้นการไม่สมดุลระหว่างจิตนิยมและวัตถุนิยมนั้นเป็นอันตรายต่อสังคม
เพราะว่าเมื่อวัตถุนิยมคนก็เพลินไปตามวัตถุนิยมเสีย จิตใจก็เป็นไปด้วยความโลภ ความโกรธ ความหลง
ทวีความโลภ ความโกรธ ความหลงให้มันมีกำลังแรงยิ่งขึ้นด้วยการพัฒนาวัตถุนิยม
แต่ว่าการพัฒนาด้านจิตนิยมนั้นจะเป็นการลดระดับความโลภ ความโกรธ ความหลง

เมื่อเป็นเช่นนั้นการที่เราพัฒนาทางด้านจิตใจมีน้อย การลดระดับความโลภ ความโกรธ ความหลงจึงน้อยลงไป

เมื่อเป็นเช่นนั้นความขัดแย้งต่าง ๆ ในโลกมันก็จะต้องเกิดขึ้น เพราะเหตุที่ว่าการไม่สมดุลกันระหว่างจิตนิยมและวัตถุนิยม

จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ ๓ หน้าที่ ๗๓
พระธรรมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน
สุขาปฏิปทาขิปปาภิญญา

๖๐.๑๐.๑๕