อายุของเรานี่จะยาวนานไปทำไม

อายุของเรายาวนานไปเราก็ทำความดีเท่านั้น สร้างบุญเท่านั้น

ถ้าหากว่าเราไม่ทำความดีแล้วนี่วันมันก็เสียไปเปล่า ๆ แล้วในที่สุดทรัพย์สินสมบัติต่าง ๆ ที่เราได้มามันก็ได้ช่วยเมื่อเวลาเรามีลมหายใจอยู่เท่านั้น
เมื่อเวลาที่เราหมดลมหายใจแล้วก็หมดสิทธิ์ที่จะไปแตะต้อง มีแต่บุญเท่านั้นที่จะติดตัวไปเป็นที่พึ่งของเรา

ทีนี้ถ้าหากว่าบุคคลที่เขามีสติปัญญาสูงยิ่งขึ้น เขาก็หาวิธีการว่าบุญชนิดไหนที่มันจะทำให้เรามีความสุขยิ่งขึ้นไป

ในพระพุทธศาสนานี่พระพุทธเจ้าก็แสดงว่า “สัพพะปาปัสสะ อะกะระณัง กุสะลัสสูปะสัมปะทา สะจิตตะปะริโยทะปะนัง”
คำสุดท้ายนี่ว่า สะจิตตะปะริโยทะปะนัง บอกว่าให้พวกเราพากันทำสมาธินะ
นี่เป็นคำตรัสที่พระพุทธเจ้าตรัสให้พวกเราพากันทำสมาธินะ

ถ้าหากว่าต้องการบุญที่มีความเข้มข้นยิ่ง ๆ ขึ้นไป แล้วเราก็พยายามที่จะทำ แม้ว่าการทำสมาธินั้นจะเพียง ๕ นาที ๑๐ นาที ก็ไม่มีปัญหาอะไร ขอให้ได้ทำอย่างเดียว
เมื่อทำแล้วมันก็จะเกิดพลังจิตอะไรต่าง ๆ ขึ้นมา พลังจิตมันก็ฝังที่จิตของเราตลอดไป อย่างนี้เป็นต้น
เมื่อเราทำมากเข้าวันละนิดวันละหน่อยมันก็มากเอง
ฝนตกจากท้องฟ้าเม็ดเล็ก ๆ มันตกบ่อยเข้ามันก็ท่วมบ้านท่วมเมืองได้

เหมือนกันกับเราพากันสร้างบุญกุศล เราอย่าไปถือว่าเล็กน้อย
เล็กน้อยมันก็สามารถยังเราให้ถึงสวรรค์และนิพพานได้

จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ ๔ หน้าที่ ๒๒๑
พระธรรมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน
สุขาปฏิปทาขิปปาภิญญา

๖๐.๐๘.๒๖