ผู้ที่จะเที่ยวเอาภพเอาชาติ นับกัปนับกัลป์ไม่ได้ตั้งแต่โลกเป็นโลกมา คือดวงจิตของเรานี่เอง

ดวงจิตของเรานี่เองเป็นผู้ก่อกรรมก่อเวรแล้วก่อเล่า ไม่เบื่อสักที ให้ใจรู้เสีย

ใจนี่แหละมันเป็นผู้หลงจนนับภพนับชาติไม่ได้ ภพน้อยภพใหญ่ ท่องเที่ยวอยู่ในสังสารจักร์นี่

จึงให้เข้าใจเสียว่าเจ้ากรรมนายเวรคือใจ ตัวกรรมแม่นใจ ดวงใจอันเดียว วิญญาณอันเดียวเป็นตัวกรรม แต่งกรรมเสียแล้วให้เวียนว่ายตายเกิดที่นี่ ไม่เลิก

เรารู้จักแล้วเราต้องควบคุมใจ
แนะนำสั่งสอนใจ
ทำใจให้ผ่องแผ้ว
ว่าเอาย่อ ๆ นี่แหละ กว้างขวางก็ได้ยินมาพอแฮงแล้ว เอาย่อ ๆ ควบคุมใจเท่านั้นแหละเดี๋ยวนี้ ใจนี้

เจ้าของนรกก็แม่นใจนี่แหละ
ม่าง (เลิก , ทิ้ง) นรกก็แม่นใจนี่แหละ
ครั้นมันไม่ดีละก็ร้อนเป็นทุกข์เหมือนใจจะขาด
ครั้นใจไม่ดีละมันกลุ้มใจเป็นทุกข์จนฆ่าตัวตายนี่แหละ
ถือว่าเราเป็นเรานี่ก็เพราะใจนี่แหละไม่ใช่อื่นดอก

เพราะมันไม่รู้ ท่านเรียกว่าอวิชชา

จากหนังสือ อนาลโยวาท หลวงปู่ขาว อนาลโย หน้าที่ ๑๗๖

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน
๖๑.๐๖.๒๕