ใจของคนเรานั้นมันไม่อยู่กับที่ มันชอบที่จะชักจูงให้ไปทำความชั่วอยู่ตลอดเวลา

เพราะว่าการทำความชั่วนั้นเปรียบเหมือนกันกับกลิ้งครกลงภูเขา
เรากลิ้งครกลงภูเขามันง่ายมาก ปล่อยทีเดียวก็ลงถึงพื้น

แต่การทำความดีนั้น เหมือนกันกับกลิ้งครกขึ้นภูเขา ก็ต้องออกแรงกันมากหน่อย เป็นอย่างนั้น

เพราะฉะนั้นการที่เราใฝ่ใจในการปฏิบัติธรรมะจึงเป็นสิ่งที่มีประโยชน์กับตัวของเรามากมาย

ความเจริญด้านวัตถุเรียกว่าโลกาภิวัฒน์
ถ้าหากว่าเจริญในทางธรรมะ เจริญตามไปด้วยมนุษย์เราจะอยู่เป็นสุขอีกมากมาย
ที่อยู่ไม่เป็นสุขเวลานี้ก็เพราะการที่เราขาดการปฏิบัติ ขาดการที่ทำความเจริญทางด้านจิตใจ

การเจริญทางจิตใจนั้นมีอยู่ทางเดียวคือการทำสมาธื

การทำสมาธินั้นเพื่อประโยชน์อะไร
การทำสมาธิเพื่อประโยชน์ให้เกิดพลังจิต

การทำสมาธินั้นเป็นการที่กระทำจิต สร้างพลังจิตขึ้นมาเพื่อควบคุมจิต
เมื่อสร้างพลังจิตขึ้นมาควบคุมจิตได้แล้วนี่ก็ทำความสุขให้เกิดขึ้น

ความสุขที่เราไปหากันทุกหนทุกแห่งนั้น เราก็ไปเที่ยวหาได้ แต่เป็นความสุขชั่วคราว ไม่เหมือนกันกับความสุขที่เกิดขึ้นจากสมาธิ เป็นความสุขที่ถาวร เป็นความสุขทั้งชาตินี้ด้วย เป็นความสุขทั้งชาติหน้าด้วย
แล้วก็ทำให้ชีวิตของเราเดินทางไปในทางที่ถูกที่ควร

เพราะว่าการทำจิตของเรานั้น จิตมีความสำคัญอย่างยิ่ง

เพราะฉะนั้นจึงขอให้ทุกคนพากันมีความตั้งใจให้แน่วแน่ ในการที่จะปฏิบัติตนของตนให้ได้ประโยชน์สูงสุดในชีวิตของเรา

จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ เล่มแรก
พระธรรมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน

๖๑.๐๓.๒๙