การปฏิบัติธรรมะเป็นการ สะสมความดี…อย่างไร
การที่เราจะให้ธรรมะเข้ามาเองนั้นย่อมไม่ได้
จำเป็นที่เราจะต้องแสวงหาเพื่อที่จะให้ธรรมชั้นต่ำก็ดี หรือจะเป็นธรรมะชั้นกลางก็ดี ธรรมะชั้นสูงก็ดี เข้ามาสู่ตัวของเราได้อย่างไร นั่นเป็นปัญหาที่ว่าเราจะทำธรรมะของเราให้พอเพียงขึ้นมาได้อย่างไร
เพราะว่าการปฏิบัติธรรมะนี่ก็เรียกว่าสะสม สะสมความดี
การสะสมความดีนั้นไม่มีที่สิ้นสุด จำเป็นที่จะต้องสะสมไปตลอดไป
เหมือนกันกับพวกเราทั้งหลาย สร้างบุญกุศลกันมาตั้งแต่เล็ก ๆ มาจนถึงกระทั่งใหญ่โต มาจนถึงกระทั่งบัดนี้ เราก็ยังสร้างบุญสร้างกุศลอยู่นั่น
สิ่งที่เรียกว่าบุญกุศลนั้นจะต้องมีหลักเกณฑ์ในการที่เราจะทำให้เกิดขึ้น
หลักเกณฑ์ก็มีอยู่ว่าเราศรัทธาในพระพุทธศาสนา มีศรัทธาที่เราจะบำเพ็ญ
คือในการที่เราทำทุกสิ่งทุกอย่างนั้นเกิดขึ้นจากศรัทธา
ถ้าศรัทธาของเราไม่มีแล้ว ไม่สามารถที่จะทำให้เกิดขึ้นมาได้
แต่ถ้าศรัทธาของเรามีแล้วนั้น เราสามารถที่จะทำให้เกิดขึ้นมาได้
โอกาสของขีวิตของคนเรานี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุด
ถ้าหากเราเกิดพลั้งเผลอไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานเข้า เกิดเป็นหมู หมา กา ไก่ เข้า เราก็ทำอะไรไม่ได้ เรียกว่าสูญเสียชาติเกิดเปล่า ๆ
ยิ่งได้เกิดเป็นสัตว์นรกด้วย ยิ่งทำให้สูญเสียชาติเกิดไปอีก
เพราะว่าการไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานนั้นมันก็ยากที่จะกลับมาเกิดเป็นคนได้อีก
เพราะว่าในภพของสัตว์เดรัจฉานนั้นมันก็ชอบสัตว์เดรัจฉานด้วยกัน ต่างตัวมันก็ต่างมีความสำคัญในตัวของมันเอง
เพราะฉะนั้นเพื่อป้องกันไม่ให้เราเผลอที่จะต้องไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานหรือสัตว์นรกจึงต้องมีสติ
มีสติคือการระลึกได้ ระลึกว่าในวันต่อวัน วันต่อวันนั้นเราได้ทำความดีอะไรไว้บ้าง
ถ้าวันต่อวันเราได้ทำความดีไว้เราก็ถึงความอุ่นใจ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าได้ทำสมาธิแล้วก็เพิ่มพูนสติ
เพราะว่าการทำสมาธินั้นกำจัดอารมณ์
เมื่อกำจัดอารมณ์ได้แล้วก็เหลืออารมณ์อันเดียวคือพุทโธ แล้วจากนั้นจิตก็เป็นหนึ่ง จากความเป็นหนึ่งจิตก็เป็นสมาธิ
เมื่อจิตเป็นสมาธิแล้วก็ผลิตพลังจิต ตัวของเราก็ได้รับประโยชน์ที่เกิดขึ้นจากสมาธินั้น
แล้วก็สมาธิที่ความเป็นหนึ่งเกิดขึ้นนั่นก็คือสติ
เมื่อมีสติแล้วก็มีสมาธิ
เพราะฉะนั่นการทำสมาธิทุกครั้งจึงเป็นการส่งเสริมสติให้แก่เราด้วย
เมื่อสติของเรามีอยู่แล้วเราก็ไม่ต้องทำความชั่วต่าง ๆ เราก็พ้นจากอบายภูมิ เราไม่ต้องไปสู่อบายภูมิ เราถึงแม้ว่าจะเวียนว่ายตายเกิด ยังไม่ทันสำเร็จมรรคผลธรรมวิเศษ เราก็เวียนว่าตายเกิดอยู่ในความเป็นมนุษย์ ก็ยังมีโอกาสที่จะได้บรรลุธรรมวิเศษในพระพุทธศาสนา
จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ เล่มแรก หน้าที่ ๑๒๕
พระธรรมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)
สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน
๖๑.๐๓.๒๘
ใส่ความเห็น