พระพุทธเจ้าตรัสว่า ” ยะถา ทัณเฑนะ โคปาโล คาโว ปาเชนติ โคจะรัง เอวัง ชะรา จะ มัจจุ จะ อายุง ปาเชนติ ปาณินัง”
ชีวิตของคนเรานั้นเหมือนกันกับนายโคฆาต นายโคฆาตนั้นจับโคเข้าสู่หลัก เมื่อก้าวไปกี่ก้าว ก้าวนั้นคือการก้าวไปหาความตาย
เมื่อไปถึงหลักเมื่อไรเขาก็จะฆ่าโคนั้นตายทันที

ท่านเปรียบเหมือนกันกับว่าชีวิตของคนเราพระอาทิตย์ขึ้นมาแสดงให้เห็นว่าเรานั้นหมดชีวิตของเราวันหนึ่ง
พระอาทิตย์ขึ้นมาก็หมดไปแล้วอีกว้นหนึ่ง อย่างนี้เป็นต้น

เมื่อชีวิตของเรานี่ก็จะต้องเดินไป ในที่สุดมันก็จะต้องไปเหมือนกันกับโคที่ถูกฆ่า เราก็ถูกพญามัจจุราชฆ่าเรา ไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้

เพราะฉะนั้นสิ่งที่มัจจุราชฆ่าเราไม่ได้นั้นคือคุณงามความดี
ศีลก็ดี สมาธิก็ดี ปัญญาก็ดี
ทานก็ดี ศีลก็ดี ภาวนาก็ดี
เหล่านี้นั้นเป็นสิ่งที่พญามัจจุราชไม่สามารถที่จะเข้ามาก้าวก่ายได้

ด้วยเหตุดังกล่าวสัตบุรุษหรือผู้ที่มีความรู้ มีความเข้าใจ มีความฉลาด เขาจึงปลีกตนเพื่อที่จะแสวงหาธรรมะมาประดับประดาให้แก่ตัวของเราให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้

ก็เรียกว่าเกิดมาแล้วก็ไม่ได้เสียที กอบโกยเอาคุณงามความดีบุญกุศลเอาไปเป็นต้นทุนต่อไป
แม้ว่าชีวิตของเรายังไม่จบแต่เราก็ยังได้เสวยสุข เขาเรียกว่ามนุษย์สมบัติ สวรรค์สมบัติ นิพพานสมบัติ

จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ ๓ หน้าที่ ๑๘๓
พระธรรมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน
สุขาปฏิปทาขิปปาภิญญา

๖๐.๑๑.๑๑