ธรรมะบูรพาจารย์ สายหลวงปู่มั่น  จะนำเสนอ ผ่านวีคลี่

นิวส์ เริ่มโดยคำสอนของหลวงปู่ฝั้น อาจาโร

เรียบเรียงโดย อ. รังสรรค์ อินทร์จันทร์

นำมาให้อ่านกันทุกวัน ที่นี่  วีคลี่นิวส์ ออนไลน์ 

ขอบคุณทุกท่านที่ได้ติดตามอ่านค่ะ

…………………………………………………………….

หากว่าเราไม่อยากเป็นกรรมไม่อยากเป็นเวร เราก็ต้องตัด
ตัดอารมณ์นั่นแหละ ให้อยู่ในที่รู้ ให้กำหนดว่าความรู้อยู่ตรงไหน แล้วเราก็เพ่งอยู่ตรงนั้น อย่าให้มันเคลื่อนออกจากนั้น ให้มันตั้งอยู่นั่น ให้รู้อยู่นั่น ไม่มีอะไรก็ให้รู้อยู่อันเดียวเท่านั้นแหละ

มันไม่มีตัวไม่มีตนอะไรหรอก มันเป็นแต่รู้อยู่อย่างนั้น
สิ่งใดเกิดขึ้นก็ให้รู้

พุทธะ คือ ผู้รู้

จิตมันไม่อยู่ ก็ให้รู้ สิ่งใดเกิดขึ้นให้รู้ให้หมด เพราะเราต้องการความรู้ เราอยากรู้
เราไม่ไปยึดเอาสิ่งเหล่านั้น มันก็ไม่มายึดเรา เรื่องมันเป็นอย่างนั้น
เรามันคอยเข้าไปยึดเสียหมด
เมื่อเรารู้แล้ว เราก็ไม่ยึดสิ่งเหล่านั้น
ความชั่วทั้งหลาย ทุกข์ทั้งหลาย เราก็ไม่ยึด มันก็วางหมดว่างหมด ใจเรามันก็ปล่อย มันก็ละหมดซี่ เรียกว่าปล่อยวาง

มันเห็นแล้วก็ปล่อยเอง มันเห็นแล้วก็วางเอง
เพราะฉะนั้น ท่านจึงเทศนาให้ปล่อยวางให้หมด

ปล่อยได้ยังไง

มันเห็นทุกข์แล้วมันก็วางเอง
ถ้ามันไม่เห็นมันก็ไม่วาง
ถ้ามันเห็นแล้วมันก็วาง ปล่อยวางเอง ละเอง ถอนเอง จิตมันก็นิ่งอยู่ได้ มันก็มีแต่ความเบาความสบาย ความสว่างไสว มีแต่ความผ่องใส ความเยือกเย็นเท่านั้น

ข้อสำคัญคือมันสุขสบาย อันใดจะเสมอได้
นัตถิ สันติปรัง สุขัง
สุขอันใดเสมอใจสงบไม่มี

มันก็ได้รับความสุขความสบาย สมความมุ่งมาดปรารถนาของเรา

นี่เราเห็นแล้วก็พ้นทุกข์ จิตเราไม่ทุกข์แล้วจะเอาอะไรมาทุกข์ มันก็พ้นในตรงนั้นแหละ จิตดวงนั้นพ้นทุกข์ มันจะหาทุกข์ที่ไหนมี

ได้พุทโธแล้ว ได้ธัมโมแล้ว ได้สังโฆแล้ว มีแก้วสามประการมาประดับไว้แล้ว เราก็รู้แจ้งเห็นจริง ไม่เชื่อใครทั้งหมดละทีนี้
เห็นแท้แน่นอน สันทิฏฐิโก เราผู้ปฏิบัติรู้เองเห็นเอง

จากหนังสือ หลวงปู่ฝั้น อาจารโร
โครงการหนังสือบูรพาจารย์ เล่ม ๑๑ หน้าที่ ๕๘๗

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน
๖๑.๐๖.๐๔