คนดีนี้มีอะไรที่ทำให้เขาเป็นคนดีได้ ก็เพราะเขามีสติปัญญา
คนที่ขาดสติปัญญาถึงได้ทำตัวของเรานี่ให้เป็นสิ่งที่ไม่ดี

ทำไมคนล่วงละเมิดทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ดี
ก็เพราะกิเลสที่มีอยู่ในใจไม่สามารถที่จะระงับได้
เมื่อไม่สามารถระงับได้ก็ทำไปตามอารมณ์ที่อยากจะทำ แต่เขาทำนั้นเขาก็ไม่ได้คำนึงว่าคนอื่นจะเดือดร้อนแค่ไหน
เขาไม่ได้คำนึง เพราะว่าเขาเห็นแก่ตัว
การเห็นแก่ตัวนี่ทำให้โลกมนุษย์วุ่นวาย
เพราะความโลภที่มีอยู่ในใจของคนนี่ทำให้คนเห็นแก่ตัว
เมื่อเห็นแก่ตัวมากเข้าก็พยายามที่จะทำในทางที่ผิดศีลธรรมมากขึ้น

การที่พวกเราได้พากันมาทำความดีแล้วด้วยสติ ด้วยปัญญา ถ้าไม่มีสติปัญญาเราทำความดีไม่ได้

การที่จะมีสติได้นั้นต้องมีสมาธิ ถ้าไม่มีสมาธิสติก็มีไม่ได้อีก
เพราะฉะนั้นสมาธิกับสติทั้งสองอย่างนี้จึงต้องอาศัยกัน
เมื่อมีสติแล้วก็จะมีสมาธิ เมื่อมีสมาธิก็มีสติ

เมื่อพระพุทธเจ้าปรารถนาโพธิญาณ พระพุทธเจ้าจะต้องมาตรัสรู้ที่เมืองมนุษย์ ไม่ได้ไปตรัสรู้ที่เมืองเทวดา หรือไม่ได้ไปตรัสรู้ที่ใดที่หนึ่ง แต่ว่าต้องมาตรัสรู้ในความเป็นมนุษย์
เพราะฉะนั้นมนุษย์นี่จึงมีความสำคัญแล้วเราก็พากันคิดว่าตัวของเรานี้ไม่ค่อยสำคัญนัก คิดผิด

ความจริงแล้วมนุษย์เรานี่มีความสำคัญอย่างยิ่ง อะไรจะมาเทียบความเป็นมนุษย์นั้นไม่ได้

เราจะคิดว่ามีคฤหสน์ใหญ่โต เราจะคิดว่ามีเงินหมื่นล้าน แสนล้าน หรือว่าเราจะคิดว่าเราร่ำรวยแล้ว แล้วก็เงินทองหรือทรัพย์สินสมบัติเหล่านั้นดีกว่าตัวเรา เป็นไปไม่ได้
เพราะว่าถ้าเราหมดชีวิตไปแล้ว ทรัพย์สินสมบัติก็ใช้ไม่ได้แล้ว เราก็หมดโอกาส

เพราะฉะนั้นเรายังใช้ทรัพย์สินสมบัติได้อยู่ก็เพราะเรามีชีวิต คือมีความเป็นมนุษย์นั่นเอง

จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ ๓ หน้าที่ ๘๘
พระธรรมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน
สุขาปฏิปทาขิปปาภิญญา

๖๐.๑๐.๒๑