เมื่อหลวงปู่มั่นที่เป็นปรมาจารย์ทางฝ่ายกรรมฐาน ท่านเข้ามาที่กรุงเทพแล้วพระมหาเถระในกรุงเทพท่านก็ถามว่า “เธออยู่ในป่าคัมภีร์ใบลานอะไรก็ไม่มี แล้วเธอจะไปศึกษาธรรมะที่ไหน”

หลวงปู่มั่นท่านตอบว่า “ธรรมะมีอยู่ทุกหย่อมหญ้าในเมื่อบุคคลฉลาด”

เป็นคำตอบที่แหลมคมมาก เพราะว่าตรงกันข้าม ธรรมะก็จะไม่มีแก่คนโง่แม้ว่านอนทับคัมภีร์
คือนอนทับคัมภีร์ นอนทับพระไตรปิฏกอยู่แต่ก็ไม่ได้เอาใจใส่มันก็ไม่ได้มีประโยชน์อันใด
ผู้ที่ไม่ต้องนอนทับพระไตรปิฏกอยู่ในป่าในดงแต่ว่าในจิตใจนั้นได้มีการฝักใฝ่อยู่ในธรรม ผู้นั้นต่างหากที่จะได้เห็นธรรม

เพราะฉะนั้นเมื่อหลวงปู่มั่นจะตอบท่านก็ตอบว่าธรรมมีอยู่ในทุกหย่อมหญ้าสำหรับผู้ฉลาด
ตรงกันข้ามถ้าหากว่าคนโง่ก็หาธรรมไม่เจอะ ถ้าฉลาดจะมีอยู่ทุกหย่อมหญ้า

นี่แหละเราถึงได้ชื่อว่าคนฉลาดที่มีปัญญาแล้วเขาจะใช้ชีวิตของเขาให้มีประโยชน์มหาศาล สามารถที่จะเสาะแสวงหาธรรมะเพื่อให้เป็นที่พึ่งแก่เราได้อย่างมากมาย เพราะเหตุที่ว่าเขามีความฉลาด

ในเรื่องของบุญกับบาปเป็นสิ่งที่พวกเราทั้งหลายควรจะได้วิจัยให้แก่ตัวของเราเองว่าในวันหนึ่ง ๆ นั้นเราทำอะไรบ้าง

จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ ๔ หน้าที่ ๒๕๗
พระธรรมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน
สุขาปฏิปทาขิปปาภิญญา

๖๐.๐๙.๐๔