ดุลพินิจที่ไม่อาจก้าวล่วงได้ ต้องเป็นดุลพินิจที่ชอบด้วยกฎหมายและชอบด้วยหน้าที่ จริยธรรม จรรยาบรรณ ของ ข้าราชการตุลาการ

ดังนั้นถ้าพิสูจน์ได้ว่า ดุลพินิจนั้น มีอคติ คือ ไม่ชอบด่วยกฎหมายแล้ว ยังไม่ชอบด้วยหน้าที่ จริยธรรม จรรยาบรรณ และ มาตรฐานต่ำ
จริงแท้แน่นอน ถ้าร้องก.ต แล้ว ยังไม่ได้รับการพิจารณาอย่างเป็นธรรม
ก็ถวายฎีกา แล้วฟ้องศาลคดีทุจริตและประพฤติมิชอบ ได้หรือไม่

แม้ว่าต้องเสี่ยงกับก.ม ปิดปากปชช. “หมิ่นประมาท”ผพษ. จะกล้าฟ้องกันหรือไม่

ต้องมีการแก้ก.ม อย่างไร ปชช.จึงจะได้รับความเป็นธรรมจาก”ดุลพินิจที่ไม่อาจก้าวล่วงได้” ที่ใช้ไปในทางมาตรฐานต่ำ หรือ รับผลประโยชน์