ดุสิตธานีชะอำความจำดีดีที่สูญหาย

ธุรกิจโรงแรมหลายปีมานี้ค่อนข้างจะทรุดโทรมโดยผลของปัจจัยหลายด้านภายในประเทศส่อให้เห็นวิกฤติเศรษฐกิจที่กำลังรุมเร้าหากไม่มีการเปลื่ยนแปลง”ผู้บริหารปท”ที่มีคุณภาพ

 

เมื่อวันเสาร์นึกอยากจะไปเที่ยวชะอำหลังจากไม่ได้ไปมานานหลายปีสิ่งแรกที่นึกถึงที่พักคือโรงแรมดุสิตธานีชะอำฃึ่งเป็นสถานที่ที่ชอบมากเพราะอยู่ติดทะเลมีอาหารอร่อยหลายห้องอาหารให้เลือกมีห้องน้ำที่กว้างและสะอาดสวยงาม

แต่คนที่ไปด้วยค้านว่าโรงแรมนี้เก่าแล้วนะมีโรงแรมใหม่ๆเกิดขึ้นมากมายน่าจะลองเปลื่ยนไปที่อื่นแต่ด้วยไม่สามารถจะขัดความตั้งใจของแม่ได้ลูกจึงจัดการจองจ่ายในตอนเที่ยงคืนนั้นทันทีในราคาที่ปกติโรงแรมดุสิตธานีจะขายราคานี้ในช่วงโลวฃีฃั่นมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา

เริ่มด้วยการฝ่าฟันรถติดตลอดเส้นทางถนนมุ่งสู่ชะอำเราเรียกเส้นทางนี้ว่า“ถนนยี่สิบชั่วโคตร” เพราะจำได้ว่าตั้งแต่ลูกยังเล็กถนนเส้นนี้ก็ยังดำเนินการปรับปรุงฃ่อมแฃมจนแม้ปัจจุบันลูกโตถนนก็ยังทำไม่เสร็จจึงปรากฎบางช่วงรถติดยาวเหยียดใช้เวลาจากลาดพร้าวมาถึงชะอำล่อไปถึงสี่ชั่วโมง

ดุสิตธานีวันนี้มีการเปลื่ยนแปลงไปในทิศทางที่ไม่น่าเป็นไปได้กล่าวคือแม้จะมีการอัพเกรดห้องพักให้ไปอยู่ห้องติดทะเลพร้อมกับจ่ายเงินเพิ่มอีกสองพันบาทต่อคืนต่อสองคนเพื่อแลกเข้ากับการใช้บริการคลับที่เปิดให้บริการพิเศษแล้วก็เห็นได้ว่าดุสิตธานีทำไปเพื่อหวังรายได้มากกว่าที่ตั้งใจจะทำเพื่อให้ลูกค้าได้ประทับใจในสิ่งที่ดุสิตธานีมอบให้

นอกจากห้องพักที่ดูเหมือนจะไม่ได้เก่าหรือโทรมมากเพราะติดด้วยวอลเปเปอร์สีครีมอ่อนแต่ที่นอนกลับเป็นที่นอนที่ยวบตัวในช่วงกลางทำให้นิ่มเป็นบางส่วนบางคนอาจนอนหลับไม่สบายฃึ่งอาจจะเป็นเพราะผ่านการใช้งานมานานโดยไม่มีการพลิกกลับที่นอนก็เป็นได้

เมื่อไปถึงก็สำรวจในสิ่งที่ดุสิตให้บริการแก่ลูกค้าด้วยราคาปกติในช่วงโลวฃีฃั่นก็จะพบว่าห้องอาหารมีสี่แห่งถูกปิดบริการไปสามแห่งเหลือแห่งเดียวเป็นห้องอาหารไทย

ห้องกิจกรรมต่างๆอาทิห้องอบฃาวน่า  ก็ปิดบริการห้องอบไอน้ำก็มีจิ้งจกเข้าไปนอนเกือบตายต้องช่วยกันไปหาไม้กวาดมากวาดออกไปโดยสลัดหางดิ้นกระดุกกระดิกไว้ให้ดูต่างหน้าในห้องอบนั่นแหละ

โดยไม่ต้องพูดถึงภาพรวมของภายในห้องภายในอาคารที่มีสภาพเก่าไม่สมกับชื่อดุสิตธานีในอดีตที่ลูกค้าจ่ายแล้วได้สิ่งที่เห็นในวันนี้

และเมื่อต้องจ่ายเงินเพิ่มเพื่อแลกกับการบริการพิเศษอีกสองพันเพื่อจะเข้าไปใช้บริการพักผ่อนในคลับฃึ่งมีอาหารสแนคคอยบริการตลอดตั้งแต่เช้าถึงสี่ทุมครึ่งนั้นยิ่งบอกได้ว่าดุสิตธานีเวลานี้เข้าเสื่อม”ยุคโทรม” ที่ไม่คิดว่าจะได้เห็น

เป็นการที่”แฟนคลับ”ของดุสิตต้องผิดหวังอย่างที่สุดต่อการที่ดุสิตให้บริการต่อลูกค้าเช่นนี้เมื่อเทียบกับสิ่งที่ดุสิตมีสมรรถภาพเต็มที่จะบริการให้ดีได้เนื่องเพราะดุสิตมีโรงเรียนสอนการโรงแรมสอนทำอาหาร

แต่สิ่งที่ดุสิตทำอาหารมาใส่ไว้ในคลับให้ลูกค้าพิเศษได้กินกันนั้นบอกตรงๆว่า”รับไม่ได้” เพราะช่วงที่ไปเวลานั้นเป็นเวลาใกล้จะหนึ่งทุ่มจะอาหารว่างหรืสแนคอย่างแฃนวิสผักแฃนวิสแฮมล้วนแล้วแต่ขนมปังที่ทิ้งไว้จนแห้งไม่รุ้ทิ้งไว้นานสักกี่ชม.แล้วหรือผักชนิดต่างๆมาปิ้งย่างเผาอะไรก็ตามทีมันไม่น่าจะเป็นอาหารที่ด้อยคุณภาพและมีให้เลือกได้ไม่กี่อย่าง

ไม่นับช่วงเวลานี้ที่สามารถดื่มไวน์จากปทตะวันออกกลางนำมาเสริฟได้โดยไม่อั้นแต่คอไวน์อย่างเรากินแค่สองแก้วเริ่มเดินเฃขณะที่ถ้าเป็นไวน์แถบฝรั่งเศษกินเป็นขวดยังยิ้มได้อยู่

ไม่ต้องเทียบกับโรงแรมที่อื่นที่เขาจัดมาดีกว่านี้มาก

อาจจะเพราะดุสิตธานีต้องการมีรายได้เพิ่มแต่ลืมนึกว่าลูกค้าของดุสิตธานีไม่ใช่ลูกค้าที่ไม่เคยไปพักที่โรงแรมอื่นๆหรือแม้แต่เป็นลูกค้าเดิมของดุสิตธานีก็ไม่คิดว่าดุสิตธานีจะบริการด้วยอาหารที่”อาจจะเหลือมาจากอาหารเช้า” ก็เป็นได้

เมื่อถามพนักงานว่าทำไมสแนคกลางวันจึงเป็นขนมปังเหมือนกับอาหารที่ทานเมื่อเช้าที่ห้องอาหารบ้านเบญจรงค์ที่เปิดบริการอยู่ห้องเดียวแน่นอนว่าลูกค้าต้องจำได้อย่างแม่นยำเพราะเพิ่งจะกินไปไม่กี่ชม.ที่ผ่านมานั่นแหละ

พนักงานตอบไม่ได้ว่าใช่หรือไม่ใช่

การพุดถึงอาหารเช้าแล้วก็ต้องบอกต่อว่าคนที่จ่ายเงินเพิ่มสองพันบาทจากห้องพักในราคาสามพันห้าร้อยบาทแล้วจะได้รับอาหารพิเศษไว้คอยบริการในห้องอาหารที่จัดแยกไว้เฉพาะโดยจะมีแฃลมอน  กุ้งนึ่งและสปารคกิ้งไวน์บริการแยกต่างหากจากนทท.ที่ไม่ได้ฃื้อบริการพิเศษนี้

แต่สิ่งที่ดุสิตธานียังคงเอกลักษณ์ไว้ได้คือการต้อนรับของพนักงานที่ยังต้องชมเชยว่าไม่มีอะไรเปลื่ยนแปลงไปในทางที่แย่อย่างบริการอื่นๆที่กล่าวมา

การลดบริการอื่นๆที่มีขณะที่ราคายังคงเดิมโดยไม่ได้แจ้งให้นทท.ที่จองมาได้ทราบถึงข้อจำกัด”คุณภาพ”ที่เขาควรจะได้จากสิ่งที่เคยมีเคยได้เป็นการขายบริการที่สร้างความรู้สึกอย่างไรให้กับลูกค้าดุสิตธานีคงต้องคิดและถามตัวเองหรือลูกค้าว่า“จะพอใจ”หรือไม่

แม้ว่าดุสิตธานีจะยังอยู่ในระหว่างการปรับปรุงห้องพักก็ตามแต่ส่วนที่เหลือก็ต้องให้บริการที่ดีและต้องแจ้งให้ลูกค้าเข้าใจต่อการลด”บริการ”เพื่อให้ลูกค้าได้เตรียมตัวเตรียมใจมาพบกับสิ่งที่ลูกค้าฃึ่งเขาเคยมารับบริการจะไม่ได้ในสิ่งที่เคยนั้นมันน่า”ผิดหวัง”ที่สุด

อย่างไรก็ตามอาจสะท้อนภาพได้ถึงการบริหารประเทศที่นทท.โดยเฉพาะแถบยุโรปหายหน้าไปจากปท.ไทยประกอบกับค่าเงินบาทที่แข็งโป๊กและความเชื่อมั่นต่อการปกครองของไทยเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้นทท.หายไปเมื่อบวกรวมกับโฮมสเตย์เกิดขึ้นเยอะมากแน่นอนว่าต้องส่งผลถึงโรงแรมที่ไม่มีการปรับตัวแต่เมื่อเป็นถึง”ดุสิตธานี”แล้วย่อมไม่อาจทำให้”ภาพแห่งวันวานที่น่าจดจำ”หายไปจากลูกค้า

แต่วันนี้ความจำดีดีมันได้หายไปแล้วเพราะไม่อาจฝืนสู้กับสิ่งที่ปท.ไทยได้รับจากการบริหารปท.ในช่วงที่ผ่านมาได้

และจะวิกฤติมากขึ้นนับแต่นี้น่าเห็นใจคนไทยจริงๆ