พุทธบริษัทมีโอกาสที่จะเข้าสู่พระนิพพานด้วยกัน
เพราะว่าเมื่อเราสร้าง เราเข้าหนทาง เราทำถูกทางแล้วนี่เราก็จะไปถึงจุดที่หมายปลายทาง

เมื่อเราสร้างอะไรต่ออะไรทุกสิ่งทุกอย่างไปแล้วนี่ มันมาเป็นหนทางที่เรามาเป็นเสบียง แล้วก็มาเป็นเครื่องประกอบให้เรานี่เดินทางไปโดยสะดวก

เพราะว่าร่างกายของเราตายไปก็จริงอยู่ แต่ใจของเราไม่ได้ตายตามร่างกายนี้ไปด้วย
เพราะฉะนั้นสิ่งที่จะเป็นเสบียงให้แก่ใจของเรานั้นจึงเป็นสิ่งที่มีความสำคัญ

เหมือนกันกับคนที่เดินทาง ผ่านทะเลทราย ต้นไม้ก็ไม่มี น้ำก็ไม่มี มันทุรกันดาร
ถ้าเราไม่มีเสบียงติดตัวไปเราก็ต้องไปตายในท่ามกลางทะเลทราย
เมื่อเรามีเสบียงแล้วเราก็เดินทางไปได้ไกลที่สุด

หนทางนั้นคือเป็นหนทางที่จะให้เกิด เขาเรียกว่าหนทางที่จะไปสู่ความบริสุทธิ์
ความบริสุทธิ์ก็คือเป็นสถานที่มีความสุขชั่วนิรันดร์

ด้วยเหตุนั้นพวกเราทั้งหลายจึงได้พยายามที่จะหาหนทางและเพิ่มเติมเสบียงที่เราจะได้เดินทางต่อไป
เมื่อเรามีเสบียงแล้วก็เรามีสิ่งประกอบพร้อม การเดินทางของเราก็สะดวกสบาย

เพราะฉะนั้นสติสัมปชัญญะ ตลอดจนกระทั่งความอดทน ตลอดจนกระทั่งสติปัญญาที่เรามีอยู่นั้นเราก็ควรใช้ในทางที่เราจะหาเสบียงให้แก่เราและหาเครื่องประกอบให้แก่เรา เราในที่นี้ก็หมายถึงว่าในจิตใจของเราอย่างนี้เป็นต้น

จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ ๓ หน้าที่ ๑๙๑
พระธรรมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน
สุขาปฏิปทาขิปปาภิญญา

๖๐.๑๑.๑๓