เมื่อเวลาเราบริกรรมพุทโธเข้าไปแล้วจิตมันก็เป็นหนึ่ง
เมื่อจิตเป็นหนึ่งแล้วจิตก็มีสติ
เมื่อจิตมีสติแล้วจิตก็เป็นสมาธิ
เมื่อจิตเป็นสมาธิแล้วจิตก็สามารถผลิตพลังจิตออกมา
เมื่อผลิตพลังจิตออกมาแล้วพลังจิตก็จะแทรกซึมเข้าไปในจิตของเรา
เมื่อแทรกซึมเข้าไปในจิตของเราก็ฝังสนิทอยู่ภายในจิตของเรา
เมื่อฝังสนิทลงไปในจิตของเราแล้วก็ถือว่าเป็นพลังหนึ่งที่สามารถจะช่วยเราได้ หมายความว่าพลังจิตนั้นคือเป็นที่รวมของบุญวาสนาบารมี

แล้วการที่จะทำให้มากเจริญให้มากนั้นมีอยู่ที่ตัวของเราว่าทำอย่างไรเราถึงจะทำสมาธิให้มากได้

ในโอกาสที่เราทำนั้นแม้ว่าเราจะทำเพียงวันละครั้งเดียว อย่างนี้ก็ใช้ได้ หรืออย่างมากก็ทำวันละ ๒ ครั้งหรือ ๓ ครั้งก็สุดแล้วแต่โอกาส

เมื่อเราทำสมาธิไปเมื่อไหร่นั้นก็จะต้องส่งเสริมพลังจิตของเราให้มากขึ้น ๆ ตามลำดับ
เมื่อสมาธิของเราทำให้พลังจิตมากขึ้นแล้วนี่จะนอนเนื่องอยู่ในจิต เป็นสิ่งที่เตือนเรา

เตือนให้เราพากันสร้างให้ตัวของเรานี้เข้าใจในสิ่งที่ถูกต้อง ในการบุญการกุศล ในการที่จะดำรงตนให้เป็นประโยชน์

ชีวิตของบุคคลที่ทำสมาธินั้น เป็นชีวิตที่มีความประเสริฐเป็นอย่างยิ่ง
ในคำสอนของพระพุทธเจ้า พระองค์ทรงแสดงว่า “มรรค ๘ นี้ยังมีอยู่ในโลกอีกตราบใด พระอรหันต์ไม่ว่างจากโลก” ท่านว่าไว้ถึงเพียงขนาดนั้น

เพราะฉะนั้นการสร้างสมาธิให้แก่ตัวของเรานั้นนอกจากทำให้สุขภาพกายดี สุขภาพใจดีแล้วยังเป็นบุญกุศลอีกด้วย

จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ เล่มแรก หน้าที่ ๒๐๕
พระธรรมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน

๖๑.๐๔.๑๒