การภาวนานั้นเป็นหนทางเดียวที่ทำให้เกิดพลังจิต

เมื่อเกิดพลังจิตแล้วก็สามารถควบคุมพลังจิตเราได้ พลังจิตเราก็สามารถควบคุมจิตเราได้
เมื่อควบคุมจิตเราได้แล้ว จิตก็ไม่เขว
เพราะถ้าหากว่าเขว สมาธิช่วยยับยั้งไว้ไม่ให้เขว แล้วก็มีสุขคติเป็นที่ไปแน่นอน

ถ้าหากว่าเราได้ทำสมาธิไปจนเกิดความชำนาญ ชำนาญมากเข้านี่มันเพียงแต่หยุด หมายความว่าหยุดความนึกคิดก็เป็นสมาธิทันที

ไม่เหมือนกับคนที่เขาพึ่งทำใหม่ ๆ เขาทำใหม่ ๆ เขายังไม่ชำนาญ เขากว่าจะนึกพุทโธได้ กว่าจะอะไรได้ก็ต้องเสียเวลาไประยะหนึ่ง

แต่คนที่ชำนาญแล้วนี่ พอหลับตาพรึบ พุทโธก็มาเอง
เพราะฉะนั้นเวลาใกล้ชีวิตจะดับขันธ์นี่พุทโธก็มาเอง แม้ว่าเราไม่ตั้งใจแต่ก็มาเอง เพราะว่ามันอยู่ที่ใจของเราแล้ว

เพราะฉะนั้นก็ไม่มีอะไรเป็นที่พึ่งแก่เราในภพนี้และภพหน้า ก็มีบุญเท่านั้นที่จะเป็นที่พึ่งแก่เราในชาตินี้และชาติหน้า

จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ เล่มแรก หน้าที่ ๖๙
พระธรรมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน

๖๑.๐๓.๑๖