พระพุทธเจ้าได้ทรงวางพุทธธรรมนูญไว้ ๓ ข้อ
คือ “สัพพะปาปัสสะ อะกะระณัง” ไม่ทำบาปทั้งปวง
“กุสะลัสสูปะสัมปะทา” ทำบุญกุศลให้ถึงพร้อม
“สะจิตตะปะริโยทะปะนัง” ทำสมาธิ
“เอตัง พุทธานะสาสะนัง” นี้คือพระพุทธศาสนา

เราท่านทั้งหลายถ้าหากว่าไม่มีคำสอนของพระพุทธเจ้าแล้ว เราก็จะไม่มีพุทธธรรมนูญทั้ง ๓ ข้อนี้ คืออย่าทำบาป ให้พากันทำบุญและให้พากันทำสมาธิ

แต่ก่อนทำสมาธิพลังใจนั้นยังไม่เกิด
เมื่อเราทำสมาธิแล้วพลังใจนั้นก็เกิดขึ้นกับเรา
พลังใจจะสะสมอยู่ในใจของท่านทั้งหลาย จากวันก่อนถึงวันนี้เขาก็เรียกว่าบวกไปเรื่อย
อาจจะทำครั้งหนึ่งได้ ๕ พัน ครั้งสองก็ได้เป็นหมื่น ครั้งที่ ๓ ต่อไป หลายครั้งต่อไปก็ได้เป็นหมื่นเป็นแสนยูนิตที่จะเป็นพลังจิตฝังอยู่ในใจของเรานั้น

เมื่อเราได้พลังใจอันนี้แล้วเราก็รู้จักบุญรู้จักบาป จิตใจของเราก็มีเมตตาต่อกัน
เพราะว่าเมื่อพลังจิตบังเกิดแล้วการรับผิดชอบก็สูงขึ้น การมีเหตุผลก็สูงขึ้น

เมื่อเป็นเช่นนั้นพระพุทธเจ้าจึงวางเป็นพุทธธรรมนูญข้อที่ ๓ ซึ่งเป็นข้อสำคัญที่จะทำให้จิตใจของมนุษย์นั้นหายจากความเหี้ยมโหดและมาอยู่ในความมีเมตตา
ความที่เหี้ยมโหดนั้นเป็นเรื่องของสัตว์เดรัจฉานถือเป็นพวกสัตว์ทั้งหลาย
สัตว์ทั้งหลายจะมีความเหี้ยมโหดในจิตใจเพราะไม่มีอะไรเป็นที่รักษาใจของมัน

แต่มนุษย์นั้นมีคำสอนของพระพุทธเจ้า เมื่อทำสมาธิได้พลังจิตแล้วก็ลดระดับความเหี้ยมโหด มีความเมตตา
เมื่อมีความเมตตาแล้วก็รู้จักช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
ในที่สุดหมู่คณะของโลกก็เกิดความสุขขึ้น

เมื่อเป็นเช่นนั้นศาสนธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าจึงเป็นของดีเป็นของวิเศษ นับว่าเป็นแก้วรัตนมงคลของโลก

จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ ๔ หน้าที่ ๒๖๔
พระธรรมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน
สุขาปฏิปทาขิปปาภิญญา

๖๐.๐๙.๐๘