พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า “กัมมัสสะโกมหิ” กรรมเป็นของ ๆ ตน “กัมมะทายาโท” เป็นผู้ได้รับผลของกรรม “กัมมะโยนิ” มีกรรมเป็นแดนเกิด “กัมมะพันธุ” มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ “กัมมะปะฏิสะระณา” มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย

เพราะว่าไม่ว่าเราจะทำอะไรต่าง ๆ ทำแล้วไม่ใช่แล้วกัน ทำแล้วจะต้องได้รับผลสิ่งที่เราทำไป

ถ้าหากว่าเราสร้างสมาธิให้กับตัวของเรานี่ก้าวหน้าไปเร็ว กรรมทั้งหลายก็ไล่ตามไม่ทัน มีแต่ความดีที่รักษาตัวไว้

เพราะว่าการทำสมาธินั้นเป็นการย่นหนทาง ย่นหนทางให้เราได้สำเร็จมรรคผลเร็วขึ้น
การทำบุญทานการกุศลต่าง ๆ ก็เป็นปัจจัยที่ให้เรามีความสุข เกิดไปชาติใดฉันใดก็มีความสุข อันนั้นก็เสวยสุขไปตามปรกติ

ทางที่เราควรจะต้องทำให้เกิดขึ้นมากที่สุดก็คือการทำสมาธิ

ทำไมถึงยืนยันเรื่องการทำสมาธิ
ก็เพราะว่าต้องการอยากให้ท่านทั้งหลายเดินมรรค ๘
เราทำสมาธิแล้วนี่มรรค ๘ จะเติมกันเข้ามาให้แก่เราตลอดเวลา

จากหนังสือ ธรรมะรุ่งอรุณ ๒ หน้าที่ ๘๕
พระธรรมมงคลญาณ (พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)

สวนพนาสนธิ์ ๓/ศูนย์สัมมนาป่าพนาสนธิ์-แบ่งปัน
สุขาปฏิปทาขิปปาภิญญา

๖๐.๑๒.๒๙